To Πλυσταριό του χωριού

Στο Ρυάκα, κοντά και γύρω από το γεφυράκι είναι το σημείο που αποκαλούμε Πλυσταριό. Εκεί μαζεύονταν παλιά οι γυναίκες του χωριού για να πλύνουν τα ρούχα. Όπως μου ανέφεραν σε μια συζήτηση η Ειρήνη Σοϊλέ (Μπαστουνορήνη) και η Φιλίππα Βάσιλα (του Γιαννίκου) κάποτε το σημείο αυτό ήταν πολύ πιο όμορφο απ' ότι είναι σήμερα.

"Ήτανε περιποιημένα, μόνο οι πέτρες εκεί που σαπουνίζαμε. Κι απ’ την κάτω μεριά στο γεφυράκι, πλύναμε κι εκεί. Ήταν μια μεγάλη πέτρα και είχε σα λακουβίτσα στη μέση και πλύνανε κι εκεί. Απ’ την απάνω μεριά, που είναι τα πλυσταριά που έχουν κάνει τώρα ήταν μια πέτρα εκεί κι ήτανε, ξέρεις, έβαζες τα ρούχα τα πολλά μπροστά κι ήβανες τα άλλα. Ήτανε λίγο λοξό, κι είχε μια κατηφοριά και τα ‘πιανες με την κοπανίδα*, και των ήδωνες με την ψυχή σου και τα ξέβγανες μετά εκεί στον τράφο, ήταν άλλη μια στο πεζούλι που είναι το ποτιστικό από πάνω και τα ξεβγάναμε εκεί που ήτρεχε συνέχεια το νερό και τα ξεβγάζαμε εκεί τα ρούχα."

Η διαδικασία απλή αλλά συνάμα κουραστική. Να μεταφερθούν τα ρούχα με τα πανέρια στο σημείο, να ανάψουν τα καζάνια για να ζεστάνουν το νερό και με τη στάχτη να πλύνουν τα ρούχα. Το αποτέλεσμα όμως, ευωδιαστά ρούχα.

"Πηγαίνανε εκεί στις πέτρες και βάζαμε τα καζάνια και βράζανε για να βράσει το νερό και να καθαρίσουν τα ρούχα, γιατί τότε τα ρούχα ήτανε βρώμικα με τις δουλειές κι αυτά, και τα βάζαμε μες στο πανέρι τα άσπρα ρούχα με σταχτή και ρίχναμε το βραστό νερό από πάνω και μοσχομυρίζανε τα ρούχα και το λέγανε αλουσά*, το νερό που έτρεχε από τη σταχτή και βγαίνανε τα ρούχα μαλακά μαλακά. Ξέρεις όμως πως μοσχομυρίζανε, δεν μπορείς να φανταστείς." 

***Ανανεωμένο κείμενο***

Ως γνωστόν πολλοί απεραθίτες περνούσαν από το χωριό για να πάνε προς τα ζα τους και τα χωράφια τους. Ένας απ' αυτούς, ο Φλώριος Δέτσης (τ' Αγιάκη) είχε πει, καθώς περνούσε από το Πλυσταριό, προς τις γυναίκες που έπλεναν το κοτσάκι: "Υπομονή σιά σιά - θα φέρουν και πλυντήρια".

Μια μικρή ιστορία που μου είπε ο πατέρας μου, Γιάννης Τσάφος 

***

Η περιοχή του πλυσταριού στο γεφυράκι

Αν και σήμερα αυτό το πολυσύχναστο σημείο είναι παραμελημένο, η σκιά των αιωνόβιων πλάτανων και το άκουσμα από το αστείρευτο τρεχούμενο νερό σε γαληνεύει.

*κοπανίδα = ξύλο που χρησιμοποιούσαν για να χτυπήσουν τα ρούχα για να πλυθούν

αλουσά = το νερό που τρέχει από τα ρούχα με τη στάχτη