Σαν την καλέσει στο χορό της δίνει το μαντήλι...

...και μες στα μάτια την κοιτά και τρέμουνε τα χείλη" λέει στους στίχους της η Χαλκορήνη στο τραγούδι "Στο πανηγύρι του χωριού" κι έτσι περιγράφει ακριβώς πως ξεκινούσε ένα ζευγάρι το χορό του και τη σημασία που είχε το μαντήλι.

Πήγαινε, λοιπόν, ο χορευτής να ζητήσει από τη χορεύτρα να χορέψουν προσφέροντας της το μαντήλι του. "Ο άντρας το είχε και σηκωνότανε, ήθε να σηκωθεί να τραβήξει το μαντήλι, να προσφερθεί προς την κοπελιά και να πάει η κοπελιά να πιάσει το μαντήλι να χορέψουνε" μας λέει η Ειρήνη Σοϊλέ (Μπαστουνορήνη). 
Ύστερα πλήρωνε ο άντρας τα τσαμπουνοντούμπακα (ή τα βιολιά αργότερα) κι έκανε παραγγελιά ποιο σκοπό ήθελε να χορέψουν. "Σηκωνότανε το ζευγάρι, δε χόρευε κανένας άλλος, μόνο ο άντρας με τη γυναίκα" είναι τα λόγια του Βασίλη Βάσιλα (του Γιαννίκου). 
Πάντα ξεκινούσαν με συρτό το χορό τους "Μαντήλι είχανε, μπροστά βαστά ο άντρας και πίσω η γυναίκα... Πάντα κοιτούσε ο ένας τον άλλον" λέει ο Γιάννης Βάσιλας (Χατζογιάννης).

Και πάντα κατέληγαν στον μπάλο "Ο μπάλος είναι ο ερωτικός χορός" (Βασίλης Βάσιλας) και μάζευε πια το  μαντήλι του ο άντρας βάζοντας το είτε στο σβέρκο "Το μαντήλι το βάζανε στο σβέρκο, για τον ιδρώτα εγώ νομίζω οι περισσότεροι, καμιά φορά το κρατάγανε και στο χέρι τους και το στριφογυρνάγανε" (Ειρήνη Σοϊλέ), είτε στον ώμο είτε το μάζευαν στην τσέπη τους αφού πια είχε κάνει το καθήκον του, να ενώσει το ζευγάρι...

Στιγμιότυπο με τον Μιμίκο να χορεύει με τη Χάλκα σε πανηγύρι του Χριστού

Τα λόγια των συγχωριανών είναι από συνεντεύξεις που είχαμε πάρει μια ομάδα νέων από τον Δανακό (αποτελούμενη από τους: Μαρία Βαλτζή, Μαρία Λεγάκη, Νίκο Βάσιλα, Παντελή Δεληκανίδη)