Σαν πας Μαριώ μου στο νερό

Στην πλούσια  παράδοση του Δανακού, αξιοσημείωτη και ιδιαίτερη θέση κατέχει η μουσική. Άλλοτε τα κοτσάκια και οι πατινάδες, άλλοτε τα πολλά αποκριάτικα τραγούδι και άλλοτε τα τραγούδια του τραπεζιού, τα καθιστικά όπως λένε. Ένα από αυτά μου τραγούδησε η Στέλλα του Νικολαΐδη όπως το είχε μάθει από τη μάνα της Κυριακή Τσάφου (Μπιού* 1924 ή 1925 - 2013) 

"Κι εγώ τα είχα μάθει από τη μάνα μου, ό,τι ήξερε η μάνα μου να μου πει. Σαν πας Μαριώ μου στο νερό που μας έλεγε και το τραγουδούσαμε. Εδώ το τραγουδούσανε. Το λες καθιστικά, είναι τραγούδι του τραπεζιού"

Σαν πας Μαριώ μου στο νερό

Σαν πας Μαριώ -ρωρωρω- μου στο -ρορορο- νερό

στη βρύση θα -ραραρα- σε κα -ραραρα- ρτερώ

θα σου τσακί -ριριρι- σω το -ρορορο- σταμνί

να πας στη μά -ραραρα- να σου α -ραραρα- δειανή

σαν σ’ αρωτη -ρηρηρη- σει η μα -ραραρα- να σου

Μαριώ μου που -ρουρουρου- ‘ν’ η στα -ραραρα- μνα σου

στη βρύση πα -ραραρα- πα -ραραρα- τησα

και το σταμνί -ριριρι- μου τσα -ραραρα- κισα

δεν είναι πα -ραραρα- πα -ραραρα- τημα 

μονού τσ’ αγα -ραραρα- πης τσα -ραραρα- κισμα

Η Βρύση του Δανακού μια καλοκαιρινή μεσημεριά

Αυτό το τραγούδι με λίγο διαφορετικούς στίχους και σκοπό μπορεί κανείς να το συναντήσει ακόμα και σήμερα να το τραγουδούν και να το χορεύουν στην Τζια (Κέα)

*«Μπιάς ήτανε ο παππούς (Νικόλας Τσάφος), τον ελέγανε Μπιά λέει γιατί κάποτε του είχε καρφωθεί ένα αγκάθι και έλεγε "μπίηκα μπίηκα μπίηκα" και του το κολλήσανε» έτσι περιγράφει η Στέλλα πως βγήκε το παρατσούκλι του παππού της.