Το πασχαλιάτικο Πάτουδο

Το πρωινό της Κυριακής του Πάσχα όλος ο Δανακός μοσχομυρίζει. Από τη μια η Άνοιξη που έχει μπει για τα καλά, έχει ανθίσει και πρασινίσει ο τόπος και από την άλλη, φυσικά, το Πάτουδο.

Όλα τα σπίτια ψήνουν το καθιερωμένο πασχαλινό φαγητό που περνά από γενιά σε γενιά αλλά παραμένει το ίδιο νόστιμο. Μια παράδοση που δεν αναβιώνει, δεν αναπαρίσταται, απλά συνεχίζεται και θα συνεχίζεται.

Τσοι περασμένοι χρόνοι -όσο υπήρχαν οι ξυλόφουρνοι-, το Πάτουδο  το έφτιαχναν από την προηγούμενη, το Μεγάλο Σαββάτο, και το πήγαιναν στους φούρνους αποβραδίς. Το έπαιρναν το πρωί του Πάσχα, αφού το είχε ψήσει ο ξυλόφουρνος και μαζί με τη μυζήθρα, τα αυγά, τις κουτσούνες* και το κρασί αποτελούσε το πασχαλινό τραπέζι.

Το Πάτουδο είναι γεμιστό ρίφι* και η διαδικασία παρασκευής απλή μα θέλει μεράκι. Χρειάζεται κανείς να έχει μαζέψει άνηθο, μάραθο, δυόσμο, κρεμμύδι φρέσκο και ξερό, σεύκλα* και κουτσουνάδες*. Αφού αλοιφθεί το ρίφι με λαδολέμενο κι αλατοπίπερο κι όλα τα υλικά ψιλομαγειρευτούν μαζί με το ρύζι, γίνονται η γέμιση του ριφιού. Ύστερα το ρίφι ράβεται και μπαίνει στο φούρνο μέχρις ότου ψηθεί. Έπειτα όλη η οικογένεια απολαμβάνει το πασχαλινό τραπέζι.

Καλή Ανάσταση!

Καλογριά - Λουλούδι της άνοιξης κι ένα από τα πουλιά του Επιταφίου*

*κουτσούνα = ζυμωτό ψωμί με αυγό ή πολλά αυγά βραστά επάνω
ρίφι = το μικρό κατσίκι
σεύκλα = τα σέσκουλα
κουτσουνάδες = το χόρτο που βγάζει την παπαρούνα
πουλιά του Επιταφίου = τα λουλούδια με τα οποία στόλιζαν τον Επιτάφιο